Αύριο θα κληθούμε να συμμετάσχουμε στις πιο γελοίες εκλογές, μετά τις δημοτικές. Αυτές δεν είναι άλλες από τις φοιτητικές... Για πολλούς από εμάς είναι οι πρώτες εκλογές στις οποίες θα έχουμε τη δυνατότητα να συμμετάσχουμε, καθώς μέχρι πρότινος δεν είχαμε το δικαίωμα ψήφου.
Πέρα από την απερίγραπτη γραφικότητα των κομματικών παρατάξεων (και σε πόσες χώρες οι εκπρόσωποι των φοιτητών υποστηρίζονται από κόμματα;), η όλη διαδικασία εκτός από γελοία, είναι και επιζήμια: αποτελεί ένα είδος "εξάσκησης" στη συμμετοχή σε ένα κράτος του οποίου οι κυβερνήσεις στηρίζονται σε πελατειακές σχέσεις.
Αν θες να έχεις πρόσβαση σε δωρεάν σημειώσεις και βοηθήματα πρέπει να υποστηρίξεις συγκεκριμένες παρατάξεις και πρόσωπα. Έτσι, όσοι υποστηρίζουν αυτούς που θα τους δώσουν βοήθεια για τις εξεταστικές ώστε να τους κάνουν επίσημους εκπροσώπους των φοιτητών, παίρνουν σημειώσεις, ενώ όσοι "τολμούν" να ψηφίσουν κάτι άλλο ή να απέχουν... πρέπει να βασιστούν στις δικές τους.
Είναι η ίδια λογική που μας έφερε στο σημείο που είμαστε σαν χώρα σήμερα -η πελατειακή. Υποστήριξέ με, και θα σε διευκολύνω. Σήμερα με σημειώσεις για να περάσεις εύκολα, αύριο με θέση στο δημόσιο ώστε να τρως τους φόρους των παραγωγικών εργαζομένων, "δουλεύοντας" χαλαρά.
Αντί να κοιτάξουμε να αποβάλλουμε αυτές τις λογικές. εξακολουθούμε να τις ενθαρρύνουμε, διερωτώμενοι ταυτόχρονα περί της σημερινής μας κατάστασης... Άλλωστε, τα προβλήματα που καλούνται οι παρατάξεις να λύσουν, είναι αυτά που δημιούργησαν τα κόμματα με τη πελατειακή λογική.
Στο άλλο άκρο έχουμε τους διάφορους "συνειδητοποιημένους", που αντί να ασχολούνται με τα προβλήματα των φοιτητών, απλώς θάβουν τις αντίπαλες παρατάξεις, χωρίς να προτείνουν κάτι συγκεκριμένο, παρά μόνο αοριστολογίες.
Όσο δεν θάβουν τις αντίπαλες παρατάξεις, ασχολούνται με το τι γίνεται σε άκυρα κρατίδια της κεντρικής Αφρικής και της μέσης ανατολής. Λες και έχουν καμία σχέση αυτά με τα προβλήματα των σχολών ή τους απαγορεύουμε να ασχοληθούν ως άτομα, μέλη ενός κόμματος ή κάποιας οργάνωσης, και μπορούν να τα λύσουν μόνο μέσα από τις παρατάξεις που είναι, υποτίθεται, για τα δικά μας προβλήματα...
Πέραν αυτών όμως, η όλη διαδικασία είναι ανούσια. Δύο λόγοι.
1. Δεν έχουμε συγκεκριμένο κριτήριο.
Δεν θέλει πολλή ανάλυση, θαρρώ... Με ποιο κριτήριο ψηφίζεις κάποιον; Με το πόσο πολύ τον συμπαθείς; Ή με το κόμμα από το οποίο στηρίζεται η παράταξή του; Τα προβλήματα των φοιτητών και η επίλυσή τους, δεν έχουν να κάνουν με τα κόμματα, αλλά με τις απαιτήσεις των ίδιων των φοιτητών ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων.
2. Τίποτα δεν εξαρτάται από τους εκπροσώπους.
Τα πάντα εξαρτώνται, αφενός από την οικονομική κατάσταση της χώρας και επομένως από την κυβέρνηση, και αφετέρου από τη θέληση των φοιτητών σε συλλογικό επίπεδο. Οι εκπρόσωποι υπάρχουν τυπικά. Τα κριτήρια για το ποιοι θα είναι, θα έπρεπε να έχουν να κάνουν με την ικανότητά τους στο λόγο και τη πειθώ, αλλά και πάλι αυτά παίζουν μικρό ρόλο.
Τέλος, οι εκλογές-παρωδία που κάνουμε στις σχολές, μας κάνουν να τα περιμένουμε όλα από τις παρατάξεις. Σίγουρα παίζουν ρόλο οι θέσεις τους και οι ιδέες τους, καθώς από αυτές εξαρτώνται οι όποιες αποφάσεις θα πάρουν. Σίγουρα μπορεί να πετύχουν κάποια πράγματα και οι εκπρόσωποι. Όμως εμείς είμαστε αυτοί που έχουν θα λύσουν τα προβλήματα, και ενδεχομένως να μην λύνονται αν δεν δράσουμε συλλογικά (όσο αριστερό και αν ακούγεται αυτό).
Οι αλλαγές δεν θα έρθουν από παραταξούλες με αρχικά αλλά από εμάς.
ΥΓ: Οι παραπάνω απόψεις είναι καθαρά προσωπικές. Αν κάποιος είναι τόσο κατσικοπρόβατο που σκέφτεται να μου κόψει τη καλημέρα επειδή τα άνωθεν θίγουν και τη δική του παράταξη τότε δεν θέλω εγώ να του μιλάω. Αυτά είναι πράγματα που πρέπει να αναγνωρίσουμε και δεν φταίω εγώ αν έχουν έτσι.
Πέρα από την απερίγραπτη γραφικότητα των κομματικών παρατάξεων (και σε πόσες χώρες οι εκπρόσωποι των φοιτητών υποστηρίζονται από κόμματα;), η όλη διαδικασία εκτός από γελοία, είναι και επιζήμια: αποτελεί ένα είδος "εξάσκησης" στη συμμετοχή σε ένα κράτος του οποίου οι κυβερνήσεις στηρίζονται σε πελατειακές σχέσεις.
Αν θες να έχεις πρόσβαση σε δωρεάν σημειώσεις και βοηθήματα πρέπει να υποστηρίξεις συγκεκριμένες παρατάξεις και πρόσωπα. Έτσι, όσοι υποστηρίζουν αυτούς που θα τους δώσουν βοήθεια για τις εξεταστικές ώστε να τους κάνουν επίσημους εκπροσώπους των φοιτητών, παίρνουν σημειώσεις, ενώ όσοι "τολμούν" να ψηφίσουν κάτι άλλο ή να απέχουν... πρέπει να βασιστούν στις δικές τους.
Είναι η ίδια λογική που μας έφερε στο σημείο που είμαστε σαν χώρα σήμερα -η πελατειακή. Υποστήριξέ με, και θα σε διευκολύνω. Σήμερα με σημειώσεις για να περάσεις εύκολα, αύριο με θέση στο δημόσιο ώστε να τρως τους φόρους των παραγωγικών εργαζομένων, "δουλεύοντας" χαλαρά.
Αντί να κοιτάξουμε να αποβάλλουμε αυτές τις λογικές. εξακολουθούμε να τις ενθαρρύνουμε, διερωτώμενοι ταυτόχρονα περί της σημερινής μας κατάστασης... Άλλωστε, τα προβλήματα που καλούνται οι παρατάξεις να λύσουν, είναι αυτά που δημιούργησαν τα κόμματα με τη πελατειακή λογική.
Στο άλλο άκρο έχουμε τους διάφορους "συνειδητοποιημένους", που αντί να ασχολούνται με τα προβλήματα των φοιτητών, απλώς θάβουν τις αντίπαλες παρατάξεις, χωρίς να προτείνουν κάτι συγκεκριμένο, παρά μόνο αοριστολογίες.
Όσο δεν θάβουν τις αντίπαλες παρατάξεις, ασχολούνται με το τι γίνεται σε άκυρα κρατίδια της κεντρικής Αφρικής και της μέσης ανατολής. Λες και έχουν καμία σχέση αυτά με τα προβλήματα των σχολών ή τους απαγορεύουμε να ασχοληθούν ως άτομα, μέλη ενός κόμματος ή κάποιας οργάνωσης, και μπορούν να τα λύσουν μόνο μέσα από τις παρατάξεις που είναι, υποτίθεται, για τα δικά μας προβλήματα...
Πέραν αυτών όμως, η όλη διαδικασία είναι ανούσια. Δύο λόγοι.
1. Δεν έχουμε συγκεκριμένο κριτήριο.
Δεν θέλει πολλή ανάλυση, θαρρώ... Με ποιο κριτήριο ψηφίζεις κάποιον; Με το πόσο πολύ τον συμπαθείς; Ή με το κόμμα από το οποίο στηρίζεται η παράταξή του; Τα προβλήματα των φοιτητών και η επίλυσή τους, δεν έχουν να κάνουν με τα κόμματα, αλλά με τις απαιτήσεις των ίδιων των φοιτητών ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων.
2. Τίποτα δεν εξαρτάται από τους εκπροσώπους.
Τα πάντα εξαρτώνται, αφενός από την οικονομική κατάσταση της χώρας και επομένως από την κυβέρνηση, και αφετέρου από τη θέληση των φοιτητών σε συλλογικό επίπεδο. Οι εκπρόσωποι υπάρχουν τυπικά. Τα κριτήρια για το ποιοι θα είναι, θα έπρεπε να έχουν να κάνουν με την ικανότητά τους στο λόγο και τη πειθώ, αλλά και πάλι αυτά παίζουν μικρό ρόλο.
Τέλος, οι εκλογές-παρωδία που κάνουμε στις σχολές, μας κάνουν να τα περιμένουμε όλα από τις παρατάξεις. Σίγουρα παίζουν ρόλο οι θέσεις τους και οι ιδέες τους, καθώς από αυτές εξαρτώνται οι όποιες αποφάσεις θα πάρουν. Σίγουρα μπορεί να πετύχουν κάποια πράγματα και οι εκπρόσωποι. Όμως εμείς είμαστε αυτοί που έχουν θα λύσουν τα προβλήματα, και ενδεχομένως να μην λύνονται αν δεν δράσουμε συλλογικά (όσο αριστερό και αν ακούγεται αυτό).
Οι αλλαγές δεν θα έρθουν από παραταξούλες με αρχικά αλλά από εμάς.
ΥΓ: Οι παραπάνω απόψεις είναι καθαρά προσωπικές. Αν κάποιος είναι τόσο κατσικοπρόβατο που σκέφτεται να μου κόψει τη καλημέρα επειδή τα άνωθεν θίγουν και τη δική του παράταξη τότε δεν θέλω εγώ να του μιλάω. Αυτά είναι πράγματα που πρέπει να αναγνωρίσουμε και δεν φταίω εγώ αν έχουν έτσι.
