Πολίτης. Ένα μικροσκοπικό, φοβισμένο ανθρωπάκι, που με τα έντρομα μάτια του κοιτάζει ψηλά τους ισχυρούς να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή του.
Οι σύγχρονοι φεουδάρχες υποθηκεύουν το μέλλον του τάσσοντάς του λαγούς με πετραχείλια. Ασφάλεια, τάξη, δημοκρατία, οικονομική ανάπτυξη, και λεφτά. Πολλά λεφτά. Που δεν θα υπάρχουν κακοί παράνομοι να του τα κλέψουν, όπως δεν θα υπάρχουν κακοί τρομοκράτες να ανατινάσσονται στο μετρό.
Κάπου κάπου καταλαβαίνει πως τα μέτρα που του επιβάλλουν δεν είναι ακριβώς προς συμφέρον του. Πως επηρεάζεται δυσμενώς από αυτά, ενώ οι αφέντες και οι βολεμένοι των καιρών του επωφελούνται άμεσα. Ιδιωτικοποιήσεις βασικών αγαθών, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, μειώσεις κατώτατων μισθών, χαλαρότερη εργασιακή νομοθεσία.
Με λεπτή, τρεμάμενη φωνούλα, πάει ψελλίσει "αυτό δεν είναι σ...", πριν προλάβει να το διακόψει γαβγίζοντας "ΣΚΑΣΕ" και κοπανόντας με λύσσα το δικαστικό σφυράκι του ο εκάστοτε νομοθέτης και εξουσιαστής. Ο πολίτης τότε μαζεύεται σαν σκιαγμένο κουνελάκι, και δεν ολοκληρώνει τη πρότασή του γιατί είναι "η πειθαρχία είναι αρετή". Εξάλλου, ο πολίτης ψηφίζει. Ζει σε δημοκρατία, άρα έχει τη δύναμη να αλλάξει το σύστημα εκλέγοντας άλλο κόμμα. Έτσι του είπαν στο σχολείο.
Ο πολίτης, πριν πάει στη κάλπη, θα φροντίσει να ενημερωθεί καλά από τους δημοσιογράφους, τους αμερόληπτους κριτές της άρχουσας τάξης. Παρακολουθώντας τις βαθυστόχαστες συζητήσεις τους στα πανελς των καναλιών, των καναλιών που ελέγχονται από επιχειρηματίες με συγκεκριμένα συμφέροντα, διαφωτίζεται σωστά ως προς το τι θα ψηφίσει.
Και έτσι, πηγαίνει στη κάλπη να αλλάξει τη κυβέρνηση. Να αλλάξει το σύστημα. Τώρα που θα εκλεγεί η τέως αξιωματική αντιπολίτευση θα διορθώσει ό,τι έκανε η μέχρι τώρα κυβέρνηση. Θα νοιαστεί για τον πολίτη. Θα συναρμολογήσει τα σπασμένα. Εξάλλου, αν δεν το κάνει θα βγουν οι αντίπαλοί της στις επόμενες εκλογές. Πώς θα μπορούσε λοιπόν, να μην νοιαστεί για τον πολίτη;
Νέα κυβέρνηση. Καινουρια πρόσωπα. Τα παλιά με δυο ρυτίδες παραπάνω ή αλλιώτικο μακιγιάζ, άρα είναι διαφορετικά. Ο πολίτης για άλλη μια φορά κοιτάζει με το νυσταγμένο, πεντάχαζο βλέμμα προς τα πολύ ψηλά -εκεί που κάθονται οι κύριοι νομοθέται. Η αποχάυνωση στα μάτια μετατρέπεται πάλι σε τρόμο και απορία όταν τους βλέπει να ψηφίζουν νέους νόμους, οι οποίοι δεν ακυρώνουν αλλά συμπληρώνουν τους προηγούμενους.
-"Μα αφού υποτίθεται εσείς θα...."
-"ΣΚΑΣΕ", γαβγίζει με λύσσα η ίδια φωνή με τη προηγούμενη φορά, βροντοκοπανώντας το δικαστικό σφυράκι. Γιατί, αν και τα πρόσωπα που βλέπει ο πολίτης στα επίσημα κλιμάκια της εξουσίας άλλαξαν, αυτά που βρίσκονται πίσω από αυτά παραμένουν ακριβώς τα ίδια. Οι σύμβουλοι της κυβέρνησης, οι οικονομικοί αναλυτές, οι μυστικές υπηρεσίες, οι ανώτατοι δικαστικοί, μα κυρίως οι τραπεζίτες, οι επενδυτές, οι κεφαλαιοκράτες. Αυτοί κρατούν το σφυράκι.
"Θα ασκήσω το δημοκρατικό μου δικαίωμα να σας καταψηφίσω!!!", σκέφτεται ο πολίτης, και στις επόμενες εκλογές ψηφίζει εκ νέου την αξιωματική αντιπολίτευση, που ήταν κυβέρνηση τη προηγούμενη τετραετία και τώρα τάσσει εκ νέου λαγούς με πετραχείλια.
Φτου και απ'την αρχή.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
