Περί δωρεάν Μέσων Μαζικής Μεταφοράς

Το παρόν κείμενο γράφτηκε με αφορμή το παρακάτω συμβάν

Δύσκολα μπορώ να πάρω το μέρος κάποιου στη προκειμένη περίπτωση. Το θέμα όμως, κατ'εμέ, δεν είναι ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, αλλά το αν θα έπρεπε να πληρώνει κάποιος εισιτήρια στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και να υπάρχουν ελεγκτές σε αυτά εξ'αρχής. Πριν κλείσετε την καρτέλα έχοντας προαποφασίσει πως έχω άδικο, αφήστε με να εξηγηθώ.

Αποτελούμε έναν από τους πιο άγρια φορολογούμενους λαούς. Οι φόροι που καλείται να πληρώσει ένας Έλληνας φορολογούμενος, έχων ή μη, αν λάβουμε υπόψιν και τον ΦΠΑ, ξεπερνούν το 50% του εισοδήματός του. Είτε δουλεύεις είτε όχι, όσα λεφτά και αν βγάζεις, αν έχεις την ατυχία να ζεις στην Ελλάδα περισσότερα από τα μισά  εξ'αυτών θα καταλήξουν άμεσα ή έμμεσα στα μονίμως άδεια κρατικά ταμεία.

Η υψηλή φορολογία από μόνη της δεν είναι κάτι το αρνητικό. Απεναντίας, είναι κάτι το οποίο δυνητικά κάνει τεράστιο καλό στο κοινωνικό σύνολο, όπως αποδεικνύει το οικονομικό μοντέλο των σκανδιναβικών κρατών. Το σκανδιναβικό μοντέλο, αυτό το κράμα των θετικών στοιχείων του σοσιαλισμού και του φιλελευθερισμού, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη πως αν οι φόροι των εργαζομένων αξιοποιούνται σωστά οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές είναι ευλογία. Άρα, δεν βλάπτει το να φορολογούμαστε κάπως παραπάνω... εκτός από την περίπτωση που οι φόροι πάνε στο βρόντο.

Στη χώρα μας η φορολογία είναι υπερβολικά υψηλή δίχως να αξιοποιείται. Το κράτος μας σπαταλάει τους φόρους που πληρώνουμε σε μισθούς άχρηστων και παροχές σε κηφήνες, με την υγεία και την παιδεία διαρκώς υποχρηματοδοτούμενες και με σημαντικές ελλείψεις. Με τόσα χρήματα που καλείται να πληρώσει ο Έλληνας όμως θα μπορούσαμε κάλλιστα να έχουμε μεταξύ άλλων και δωρεάν Μ.Μ.Μ., και αυτό είναι κάτι που επιβάλλεται από την ίδια την κοινή λογική -αυτή, που τόσοι και τόσοι υπέρ των εισιτηρίων επικαλούνται.

Όσοι καταδέχονται να στριμώχνονται το πρωί σε Μ.Μ.Μ. είναι εξ'ορισμού οικονομικά ασθενέστεροι. Κανένας εξ'όσων έχουν τη δυνατότητα να μετακινούνται καθημερινά με δικό τους όχημα δεν θα καταδεχόταν το "πακέτο" των μετρό και των λεωφορείων, με τη πολυκοσμία τους, τις καθυστερήσεις, την ορθοστασία λόγω περιορισμένων θέσεων, ή και τους αρρώστους που βήχουν και φτερνίζονται δίπλα σου.

Εκείνοι που χρησιμοποιούν τις συγκοινωνίες το κάνουν επειδή στις μέρες μας η μετακίνηση αποτελεί βασική ανάγκη. Η εποχή που δουλεύαμε στο χωράφι έξω από το σπίτι μας είναι, για τους περισσότερους, περασμένη προ πολλού. Σήμερα, εκτός από την ημιαπίθανη περίπτωση που έχεις βρει δουλειά κοντά στο σπίτι σου, είναι απολύτως απαραίτητο να χρησιμοποιήσεις κάποιο μεταφορικό μέσο για να πας στη δουλειά σου. Πρακτικά, ζητώντας από τον ταλαίπωρο εργαζόμενο να πληρώσει εισιτήριο του ζητάς να πληρώσει για να δουλέψει -ωσάν να ζούμε σε κοινωνία που τα λεφτά μας τρέχουν απ'τα μπατζάκια και ωσάν να μη φορολογούμαστε υπερβολικά.

Η μετακίνηση δεν είναι πατατάκι. Τα μόνα που οφείλει να πληρώσει ένας ελεύθερος άνθρωπος είναι μόνο αυτά που δεν του είναι απαραίτητα για βιολογική επιβίωση και φυσιολογική ζωή. Αν πρόκειται να πάρεις πατατάκια -που ζεις φυσιολογικά και χωρίς αυτά και δεν συγκαταλέγονται στα αναγκαία- να τα πληρώσεις, γιατί δεν σου είναι απολύτως απαραίτητα. Δεν ισχύει το ίδιο για τη μετακίνηση: χωρίς κάποιο μέσο μεταφοράς δεν ζεις "φυσιολογικά" σε μια σύγχρονη κοινωνία γιατί είναι απολύτως απαραίτητο να μετακινείσαι.

Η μετακίνηση με δικό σου μέσο είναι πολυτέλεια, η μετακίνηση με Μ.Μ.Μ., όχι. Όταν πληρώνεις τη βενζίνη του αυτοκινήτου σου πρακτικά πληρώνεις την άνεση που έχεις δια του ελέγχου της ζωής σου (δεν καθυστερείς στη δουλειά σου επειδή άργησε το μετρό και δεν χρειάζεται να ξεκινήσεις συγκεκριμένη ώρα για να μη χάσεις το λεωφορείο) και δια της επιλογής των συνεπιβατών σου (δεν έχεις τον καθένα να βήχει δίπλα σου κολλώντας σε ό,τι έχει).

Ένας ελεύθερος άνθρωπος πληρώνει μόνο για τις πολυτέλειες και όχι για τα αναγκαία. Κατανάλωση ρεύματος αξίας 500 ευρώ σε ένα μήνα υποδεικνύει ιδιαίτερα πολυτελή ζωή, και είναι δική σου ευθύνη να τα πληρώσεις. Κατανάλωση ρεύματος αξίας 50 ευρώ από τετραμελή οικογένεια στο ίδιο χρονικό διάστημα μπορεί να καλυφθεί από ένα κράτος με τέτοια φορολογία -και το ίδιο ισχύει για τους μισθούς των οδηγών των Μ.Μ.Μ. και τη συντήρησή τους.

Οι την "κοινή λογική" επικαλούμενοι  διαπράττουν ένα ολέθριο λογικό σφάλμα: απομονώνουν τις συναλλαγές και τα γεγονότα από το κοινωνικό υπόβαθρο στο οποίο λαμβάνουν χώρα. Οι του σκεπτικού "σου παρέχω την πολυτέλεια της μετακίνησης, με πληρώνεις", θεωρούν ως αξιωματική αρχή το ότι οι δημόσιες συγκοινωνίες συνιστούν πολυτέλεια, παραβλέποντας μάλιστα τους φορολογικούς ημών συντελεστές και το κοινωνικό υπόβαθρο της Ελλάδας -τη φτώχεια και την εξαθλίωση σημαντικότατου μέρους του πληθυσμού.