Έλληνες, Ρωμιοί, και "νεοέλληνες"

Ο Έλληνας του 19ου και του πρώιμου 20ου αιώνα απείχε πολιτισμικά από τον νεοέλληνα περισσότερο από τους Ιάπωνες.

Η Ελλάδα πριν 100 χρόνια ήταν ένα άλλο σύμπαν. Και ο Έλληνας εκείνων των καιρών ένας άλλος, τελείως αλλοπρόσαλλος προς εμάς άνθρωπος, με άλλα έθιμα, άλλες ηθικές, άλλη ψυχοσύνθεση. 

 Δεν ξέρω αν ήταν πιο "άντρας" ή πιο παλικαράς, όπως μας μάθαιναν. Ούτε αν ήταν πιο έντιμος και ειλικρινής, όπως λένε.

Αλλά ήταν τελείως διαφορετικός από εμάς, τόσο πολύ που μόνο στο όνομα έχουμε σχέση.

Η διαφορά μας από τους προπαππούδες μας αντικατοπτρίζεται στην ανομοιότητα μεταξύ σκυλέ ντισκοπόπ και... Ελληνικής μουσικής, όπως αυτή στο βίντεο.

Όσο απέχει ο ήχος του σύγχρονου "Ελληνικού" "τραγουδιού" (μιας και δεν είναι τίποτα απ'τα δυο) από το παραπάνω, άλλο τόσο απέχει η ψυχοσύνθεση μας από των προπαππούδων μας.

Ο Έλληνας και ο νεοέλληνας δεν έχουν τίποτα κοινό.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Κάποιοι διατείνονται ότι οι Έλληνες έπαψαν να υφίστανται ήδη από την αρχαιότητα, και ότι οι κάτοικοι της Ελλάδας από την επικράτηση του Χριστιανισμού και μετά είναι απλώς Ρωμιοί -ήτοι, ένα κατά βάση ελληνόφωνο και χριστιανό μείγμα φυλών. Ας είναι.

Ποτέ μου δεν κατάλαβα για ποιο λόγο απορρίπτουμε τον όρο "Ρωμιός" μετά τοσαύτης βδελυγμίας. Εξάλλου, δεδομένης της πολιτισμικής διαφοράς μεταξύ των αρχαίων Ελλήνων και των μετέπειτα Χριστιανών, θα ήταν πιο ακριβές να τους θεωρούμε ξέχωρες οντότητες.

Αλλά τι σημασία έχει;

Ο Ρωμιός διακρίθηκε και ως πολεμιστής, αλλά και καταφέρνοντας να προσαρμοστεί και να επιβιώσει σε 1500 χρόνια μαύρης τυραννίας -πρώτα της Βυζαντινής (αν δεν ήταν τυραννία γιατί γίνονταν διαρκώς εξεγέρσεις σε κάθε Βυζαντινή επαρχία;) και έπειτα της Οθωμανικής. Άλλοτε ξεγελώντας τις κρατικές αρχές, και άλλοτε σε ανοιχτό πόλεμο εναντίον τους.

Η Δαρβίνεια θεωρία ορίζει ως επιτυχημένους οργανισμούς αυτούς που προσαρμόζονται στις συνθήκες και επιβιώνουν μέσω αυτών, ή τους πιο σπάνιους που κόβουν και ράβουν τις συνθήκες στα μέτρα τους (π.χ. επηρεάζοντας το περιβάλλον) για να επιβιώσουν. Ο Ρωμιός επιβίωσε υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, και ενίοτε τις προσάρμοσε στα Θέλω του. Γιατί δεν τον θεωρούμε επιτυχημένο; Γιατί τον απορρίπτουμε προτιμούντες τον αρχαίο Έλληνα;

Φιλοσοφικά ερωτήματα που αφήνω σε εσένα, φίλε αναγνώστη.

Πάντως ακόμα και αν ο Ρωμιός ήταν όντως κάτι τελείως διαφορετικό από τον Έλληνα, ήταν πιο αξιόλογος από τον νεοέλληνα ή νεορωμιό ή όπως θέλετε πείτε τον.

Μεταξύ πολλών τεκμηριώσεων και το γεγονός ότι άκουγε μουσικές όπως η παραπάνω ή αυτό ενώ ο ο νεοέλληνας/νεορωμιός τη βρίσκει με Τσαλίκη και Θώδη.