Παρακολουθώντας κανείς ειδήσεις αυτόν τον καιρό, δεν μπορεί παρά να απορήσει με την επιμονή των καναλαρχών και των ανθρωποειδών τσιρακιων τους να ψηφίσουμε "ναι"... Αν αληθεύουν τα σενάρια καταστροφής που περιγράφουν για την περίπτωση επιστροφής στη δραχμή, δεν θα έχουν μεγαλύτερο κέρδος από μια επιστροφή σε αυτή; Αφήστε με να εξηγηθώ.
Οι καταθέσαντες τα χρήματά τους στις ελβετικές τράπεζες (αυτοί δηλαδή που επιμένουν να αποδεχθούμε τα μέτρα των Ευρωπαίων) θα μπορούν να αγοράσουν τα πάντα σε μια εξαθλιωμένη χώρα με ανίσχυρο νόμισμα. Σπίτια, αυτοκίνητα, επιχειρήσεις, εργατικό δυναμικό... όλα για εκείνους θα είναι πάμφθηνα μετά από μια οικονομική καταστροφή. Θα τους είναι πολύ πιο εύκολο να αγοράζουν ακόμα και τις ζωές μας μετά από μια (κατ'εκείνους ολέθρια) επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Με την υποτίμηση που θα φάει η δραχμή σε περίπτωση επαναφοράς της, οι έχοντες θα ζουν πιο πλουσιοπάροχα απ'ό,τι αν πήγαιναν στην Ινδία ή στην Αφρική.
Για να μην αναφερθώ στη μαύρη αγορά τροφίμων που θα αναπτυχθεί (αντίστοιχη του εμπορίου ελαίων και λοιπόν πολυτελειών τον καιρό της κατοχής) σε περίπτωση τέτοιας εκτάσεως καταστροφής, που δεν θα μπορεί παρά να ελέγχεται από εκείνους.
Βέβαια, θα μου πει κάποιος, δεν τους συμφέρει να ζουν σε μια χώρα της οποίας ο λαός θα είναι πραγματικά εξαθλιωμένος. Όταν ένας λαός δεν έχει πια τίποτα να χάσει είναι πολύ πιθανό να εξεγερθεί. Εν τοιαύτη περιπτώσει... δεν θα έχουν μεγάλο νόημα οι επενδύσεις και η οικονομική επιρροή στο ελλαδιστάν. Συν τοις άλλοις, ακόμα και στη περίπτωση που δεν εξεγειρόμαστε, ποιος θέλει να ζει σε ένα κράτος με πραγματικά διαλυμένη οικονομία, ακόμα και αν έχει λεφτά στην άκρη; Ισχύουν και αυτά· αλλά δεν νομίζω να τους είναι πολύ δύσκολο να περιμένουν λίγα χρόνια μέχρι να αρχίσουν να βελτιώνονται τα πράγματα.
Όσοι έχουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό μάλλον έχουν κέρδος από μια επιστροφή στη δραχμή.
Ως προς τι λοιπόν η επιμονή να ψηφίσουμε "ναι"; Νοιάζονται για τον λαό ή ξέρουν κάτι που δεν ξέρουμε; Δεν σκαμπάζω πολλά από οικονομικά -μπορεί να λέω αρλούμπες. Αλλά απ'ό,τι ξέρω, η χαρά του οικονομικά ισχυρού είναι μια οικονομικά ισοπεδωμένη χώρα, γιατί εκεί γίνονται οι επικερδέστερες επενδύσεις. Δίνεις σχετικά λίγα σε ένα ισχυρό νόμισμα, και παίρνεις πίσω πολλά σε ένα ανίσχυρο, πράγμα που αυξάνει την επιρροή και την οικονομική ευελιξία που έχεις στο συγκεκριμένο κρατίδιο. Εξάλλου, και να αποτύχει μια τέτοια επένδυση δεν θα έχει κοστίσει πολύ.
Μήπως φοβούνται ότι θα επηρεαστεί η ευρωζώνη σε βαθμό που θα χάσει την αξία του και το ευρώ; Μήπως το πρόβλημά τους με το "όχι" έγκειται ότι στη περίπτωση που επικρατεί και μας πετάνε έξω απ'την ευρωζώνη, θα καταστραφεί και η τελευταία, μετατρέποντας τα χρήματά τους σε κωλόχαρτα; Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον λόγο πέρα από αυτόν και τις άνωθεν εντολές.
Αλλά αν έχουν έτσι τα πράγματα τότε εμείς γιατί να ψηφίσουμε "ναι"; Για να σωθούν τα κέρδη των χαρτοφυλακοφόρων γραβατόπουστων ή για να μην χάσουν τη δύναμή τους αυτοί που μας δάνειζαν ενώ ήξεραν πως δεν θα ήμασταν σε θέση να τους τα επιστρέψουμε όταν θα ερχόταν η κρίση;
Με τρομάζει το ενδεχόμενο της επιστροφής στη δραχμή. Αλλά μήπως να το ρίξω "όχι" και να πα' να γαμηθεί; Σε τελική ανάλυση, αν επιστρέψουμε στη δραχμή θα ζήσουμε ελεεινές καταστάσεις (κάποιοι προβλέπουν νεκρούς από πείνα) αλλά σε 10-15 χρονάκια ίσως να ζούμε σχετικά αξιοπρεπώς. Από την άλλη, αν παραμείνουμε στο ευρώ, σε 10-15 χρονάκια θα δουλεύουμε σαν σκλάβοι για πενταροδεκάρες. Ο μόνος τρόπος να ζήσουμε αξιοπρεπώς θα είναι να μεταναστεύσουμε μαζικά στον βορρά.
Μήπως πρέπει να ρίξουμε "όχι" (και ας πεθάνουμε λιμοκτονώντας) για να εξασφαλίσουμε ότι οι μελλοντικές γενιές θα ζήσουν αξιοπρεπώς χωρίς να χρειαστεί να ξενιτευτούν; Να σιγουρέψουμε ότι δεν θα είναι σκλάβοι των δανειστών; Δεν είναι χρέος μας να θυσιάσουμε τις όποιες ανέσεις μας για ένα καλύτερο αύριο;
Αν πάλι το καλύτερο αύριο δεν πρόκειται να υπάρξει; Αν μετά από επιστροφή στη δραχμούλα δεν θα ορθοποδήσουμε ποτέ επειδή δεν θα μας αφήσουν; Μήπως πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να μείνουμε στο ευρώ, μπας και τελειώσουμε τις σπουδές μας και φύγουμε; Τι στο πούτσο κάνουμε;
Συγχωρέστε μου τη φρασεολογία.
Το να ζεις στην Ελλάδα αυτές τις μέρες δεν είναι από τα καλύτερα πράγματα που μπορούν να σου τύχουν.
Οι καταθέσαντες τα χρήματά τους στις ελβετικές τράπεζες (αυτοί δηλαδή που επιμένουν να αποδεχθούμε τα μέτρα των Ευρωπαίων) θα μπορούν να αγοράσουν τα πάντα σε μια εξαθλιωμένη χώρα με ανίσχυρο νόμισμα. Σπίτια, αυτοκίνητα, επιχειρήσεις, εργατικό δυναμικό... όλα για εκείνους θα είναι πάμφθηνα μετά από μια οικονομική καταστροφή. Θα τους είναι πολύ πιο εύκολο να αγοράζουν ακόμα και τις ζωές μας μετά από μια (κατ'εκείνους ολέθρια) επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Με την υποτίμηση που θα φάει η δραχμή σε περίπτωση επαναφοράς της, οι έχοντες θα ζουν πιο πλουσιοπάροχα απ'ό,τι αν πήγαιναν στην Ινδία ή στην Αφρική.
Για να μην αναφερθώ στη μαύρη αγορά τροφίμων που θα αναπτυχθεί (αντίστοιχη του εμπορίου ελαίων και λοιπόν πολυτελειών τον καιρό της κατοχής) σε περίπτωση τέτοιας εκτάσεως καταστροφής, που δεν θα μπορεί παρά να ελέγχεται από εκείνους.
Βέβαια, θα μου πει κάποιος, δεν τους συμφέρει να ζουν σε μια χώρα της οποίας ο λαός θα είναι πραγματικά εξαθλιωμένος. Όταν ένας λαός δεν έχει πια τίποτα να χάσει είναι πολύ πιθανό να εξεγερθεί. Εν τοιαύτη περιπτώσει... δεν θα έχουν μεγάλο νόημα οι επενδύσεις και η οικονομική επιρροή στο ελλαδιστάν. Συν τοις άλλοις, ακόμα και στη περίπτωση που δεν εξεγειρόμαστε, ποιος θέλει να ζει σε ένα κράτος με πραγματικά διαλυμένη οικονομία, ακόμα και αν έχει λεφτά στην άκρη; Ισχύουν και αυτά· αλλά δεν νομίζω να τους είναι πολύ δύσκολο να περιμένουν λίγα χρόνια μέχρι να αρχίσουν να βελτιώνονται τα πράγματα.
Όσοι έχουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό μάλλον έχουν κέρδος από μια επιστροφή στη δραχμή.
Ως προς τι λοιπόν η επιμονή να ψηφίσουμε "ναι"; Νοιάζονται για τον λαό ή ξέρουν κάτι που δεν ξέρουμε; Δεν σκαμπάζω πολλά από οικονομικά -μπορεί να λέω αρλούμπες. Αλλά απ'ό,τι ξέρω, η χαρά του οικονομικά ισχυρού είναι μια οικονομικά ισοπεδωμένη χώρα, γιατί εκεί γίνονται οι επικερδέστερες επενδύσεις. Δίνεις σχετικά λίγα σε ένα ισχυρό νόμισμα, και παίρνεις πίσω πολλά σε ένα ανίσχυρο, πράγμα που αυξάνει την επιρροή και την οικονομική ευελιξία που έχεις στο συγκεκριμένο κρατίδιο. Εξάλλου, και να αποτύχει μια τέτοια επένδυση δεν θα έχει κοστίσει πολύ.
Μήπως φοβούνται ότι θα επηρεαστεί η ευρωζώνη σε βαθμό που θα χάσει την αξία του και το ευρώ; Μήπως το πρόβλημά τους με το "όχι" έγκειται ότι στη περίπτωση που επικρατεί και μας πετάνε έξω απ'την ευρωζώνη, θα καταστραφεί και η τελευταία, μετατρέποντας τα χρήματά τους σε κωλόχαρτα; Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον λόγο πέρα από αυτόν και τις άνωθεν εντολές.
Αλλά αν έχουν έτσι τα πράγματα τότε εμείς γιατί να ψηφίσουμε "ναι"; Για να σωθούν τα κέρδη των χαρτοφυλακοφόρων γραβατόπουστων ή για να μην χάσουν τη δύναμή τους αυτοί που μας δάνειζαν ενώ ήξεραν πως δεν θα ήμασταν σε θέση να τους τα επιστρέψουμε όταν θα ερχόταν η κρίση;
Με τρομάζει το ενδεχόμενο της επιστροφής στη δραχμή. Αλλά μήπως να το ρίξω "όχι" και να πα' να γαμηθεί; Σε τελική ανάλυση, αν επιστρέψουμε στη δραχμή θα ζήσουμε ελεεινές καταστάσεις (κάποιοι προβλέπουν νεκρούς από πείνα) αλλά σε 10-15 χρονάκια ίσως να ζούμε σχετικά αξιοπρεπώς. Από την άλλη, αν παραμείνουμε στο ευρώ, σε 10-15 χρονάκια θα δουλεύουμε σαν σκλάβοι για πενταροδεκάρες. Ο μόνος τρόπος να ζήσουμε αξιοπρεπώς θα είναι να μεταναστεύσουμε μαζικά στον βορρά.
Μήπως πρέπει να ρίξουμε "όχι" (και ας πεθάνουμε λιμοκτονώντας) για να εξασφαλίσουμε ότι οι μελλοντικές γενιές θα ζήσουν αξιοπρεπώς χωρίς να χρειαστεί να ξενιτευτούν; Να σιγουρέψουμε ότι δεν θα είναι σκλάβοι των δανειστών; Δεν είναι χρέος μας να θυσιάσουμε τις όποιες ανέσεις μας για ένα καλύτερο αύριο;
Αν πάλι το καλύτερο αύριο δεν πρόκειται να υπάρξει; Αν μετά από επιστροφή στη δραχμούλα δεν θα ορθοποδήσουμε ποτέ επειδή δεν θα μας αφήσουν; Μήπως πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να μείνουμε στο ευρώ, μπας και τελειώσουμε τις σπουδές μας και φύγουμε; Τι στο πούτσο κάνουμε;
Συγχωρέστε μου τη φρασεολογία.
Το να ζεις στην Ελλάδα αυτές τις μέρες δεν είναι από τα καλύτερα πράγματα που μπορούν να σου τύχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου