Η ανεπάρκεια της ελλαδικής παιδείας ωθεί πολλούς γονείς στο να καλύψουν τα κενά της μόρφωσης των παιδιών τους στέλνοντάς τα σε φροντιστήρια -τόσο για τις ξένες γλώσσες όσο και για τη προετοιμασία των πανελληνίων.
Ακόμα και αν δεχτούμε πως δεν τρέχει τίποτα με το να στέλνεις το παιδί σου σε φροντιστήριο για να προετοιμαστεί για τις πανελλήνιες, μιας και μόνο μέσω αυτών μπορεί να περάσει στο πανεπιστήμιο (κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει και η δυνατότητα να μπεις στη σχολή που επιλέγεις με διαδικασία αντίστοιχη των κατατακτηριων και ως απλός απόφοιτος λυκείου, αλλά αυτό ας το αφήσουμε για άλλη ανάρτηση) και πιθανότατα θα χρειαστεί και ενισχυτική διδασκαλία, είναι προφανές ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά σε ένα σύστημα παιδείας που αδυνατεί να διδάξει στους μαθητές ακόμα και τη διεθνή γλώσσα, ωθώντας τους στο να επιλέγουν να τη μάθουν σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια.
Εκτός από εκείνους που φοίτησαν σε ιδιωτικά σχολεία, οι υπόλοιποι ξέρουμε πως η ώρα της ξένης γλώσσας στα δημόσια ήταν (και παραμένει) η ώρα του παιδιού. Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στο ότι άπαντες πηγαίναμε σε φροντιστήρια για να τη διδαχθούμε οπότε δεν είχαμε κίνητρο να προσέχουμε: οφείλεται και στο ότι στα σχολεία δεν διδάσκεται με υλικό που να μπορεί να αφήσει κάτι στους μαθητές -ο λόγος για τον οποίον επιλέξαμε τα φροντιστήρια για την εκμάθησή της εξαρχής. Θα θυμάστε τα γελοία βιβλία και το περιορισμένο ακουστικό υλικό των Αγγλικών του σχολείου... Μαθαίνει κάποιος ξένη γλώσσα μ'αυτά; Αναγκαστικά, στραφήκαμε προς τα φροντιστήρια.
Αμφισβητώ το ότι υπάρχουν άτομα που βρίσκουν λογικό το να πληρώνεις ακόμα και για την εκμάθηση της διεθνούς γλώσσας, δίχως τη γνώση της οποίας δεν προσλαμβάνεσαι σε κανένα σοβαρό ποστο -εκτός ίσως από τους... ιδιοκτήτες φροντιστηρίων και τους αντίστοιχους απασχολούμενους. Και, πέραν του παραλογισμού αυτού, ουδείς εγγυάται πως στα φροντιστήρια θα μάθει το παιδί του τη γλώσσα σωστά.
Η μεγάλη πλειοψηφία των φροντιστηρίων δεν αποβλέπει στο να διδάξει σωστά την εκάστοτε γλώσσα στους μαθητές, να τους μάθει να χρησιμοποιούν ορθά τις λέξεις και τις εκφράσεις της (η
Ακόμα και αν δεχτούμε πως δεν τρέχει τίποτα με το να στέλνεις το παιδί σου σε φροντιστήριο για να προετοιμαστεί για τις πανελλήνιες, μιας και μόνο μέσω αυτών μπορεί να περάσει στο πανεπιστήμιο (κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει και η δυνατότητα να μπεις στη σχολή που επιλέγεις με διαδικασία αντίστοιχη των κατατακτηριων και ως απλός απόφοιτος λυκείου, αλλά αυτό ας το αφήσουμε για άλλη ανάρτηση) και πιθανότατα θα χρειαστεί και ενισχυτική διδασκαλία, είναι προφανές ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά σε ένα σύστημα παιδείας που αδυνατεί να διδάξει στους μαθητές ακόμα και τη διεθνή γλώσσα, ωθώντας τους στο να επιλέγουν να τη μάθουν σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια.
Εκτός από εκείνους που φοίτησαν σε ιδιωτικά σχολεία, οι υπόλοιποι ξέρουμε πως η ώρα της ξένης γλώσσας στα δημόσια ήταν (και παραμένει) η ώρα του παιδιού. Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στο ότι άπαντες πηγαίναμε σε φροντιστήρια για να τη διδαχθούμε οπότε δεν είχαμε κίνητρο να προσέχουμε: οφείλεται και στο ότι στα σχολεία δεν διδάσκεται με υλικό που να μπορεί να αφήσει κάτι στους μαθητές -ο λόγος για τον οποίον επιλέξαμε τα φροντιστήρια για την εκμάθησή της εξαρχής. Θα θυμάστε τα γελοία βιβλία και το περιορισμένο ακουστικό υλικό των Αγγλικών του σχολείου... Μαθαίνει κάποιος ξένη γλώσσα μ'αυτά; Αναγκαστικά, στραφήκαμε προς τα φροντιστήρια.
Αμφισβητώ το ότι υπάρχουν άτομα που βρίσκουν λογικό το να πληρώνεις ακόμα και για την εκμάθηση της διεθνούς γλώσσας, δίχως τη γνώση της οποίας δεν προσλαμβάνεσαι σε κανένα σοβαρό ποστο -εκτός ίσως από τους... ιδιοκτήτες φροντιστηρίων και τους αντίστοιχους απασχολούμενους. Και, πέραν του παραλογισμού αυτού, ουδείς εγγυάται πως στα φροντιστήρια θα μάθει το παιδί του τη γλώσσα σωστά.
Η μεγάλη πλειοψηφία των φροντιστηρίων δεν αποβλέπει στο να διδάξει σωστά την εκάστοτε γλώσσα στους μαθητές, να τους μάθει να χρησιμοποιούν ορθά τις λέξεις και τις εκφράσεις της (η