Ένας τρόπος να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα

Η ανεπάρκεια της ελλαδικής παιδείας ωθεί πολλούς γονείς στο να καλύψουν τα κενά της μόρφωσης των παιδιών τους στέλνοντάς τα σε φροντιστήρια -τόσο για τις ξένες γλώσσες όσο και για τη προετοιμασία των πανελληνίων.

Ακόμα και αν δεχτούμε πως δεν τρέχει τίποτα με το να στέλνεις το παιδί σου σε φροντιστήριο για να προετοιμαστεί για τις πανελλήνιες, μιας και μόνο μέσω αυτών μπορεί να περάσει στο πανεπιστήμιο (κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει και η δυνατότητα να μπεις στη σχολή που επιλέγεις με διαδικασία αντίστοιχη των κατατακτηριων και ως απλός απόφοιτος λυκείου, αλλά αυτό ας το αφήσουμε για άλλη ανάρτηση) και πιθανότατα θα χρειαστεί και ενισχυτική διδασκαλία, είναι προφανές ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά σε ένα σύστημα παιδείας που αδυνατεί να διδάξει στους μαθητές ακόμα και τη διεθνή γλώσσα, ωθώντας τους στο να επιλέγουν να τη μάθουν σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια.

Εκτός από εκείνους που φοίτησαν σε ιδιωτικά σχολεία, οι υπόλοιποι ξέρουμε πως η ώρα της ξένης γλώσσας στα δημόσια ήταν (και παραμένει) η ώρα του παιδιού. Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στο ότι άπαντες πηγαίναμε σε φροντιστήρια για να τη διδαχθούμε οπότε δεν είχαμε κίνητρο να προσέχουμε: οφείλεται και στο ότι στα σχολεία δεν διδάσκεται με υλικό που να μπορεί να αφήσει κάτι στους μαθητές -ο λόγος για τον οποίον επιλέξαμε τα φροντιστήρια για την εκμάθησή της εξαρχής. Θα θυμάστε τα γελοία βιβλία και το περιορισμένο ακουστικό υλικό των Αγγλικών του σχολείου... Μαθαίνει κάποιος ξένη γλώσσα μ'αυτά; Αναγκαστικά, στραφήκαμε προς τα φροντιστήρια.

Αμφισβητώ το ότι υπάρχουν άτομα που βρίσκουν λογικό το να πληρώνεις ακόμα και για την εκμάθηση της διεθνούς γλώσσας, δίχως τη γνώση της οποίας δεν προσλαμβάνεσαι σε κανένα σοβαρό ποστο -εκτός ίσως από τους... ιδιοκτήτες φροντιστηρίων και τους αντίστοιχους απασχολούμενους. Και, πέραν του παραλογισμού αυτού, ουδείς εγγυάται πως στα φροντιστήρια θα μάθει το παιδί του τη γλώσσα σωστά.

Η μεγάλη πλειοψηφία των φροντιστηρίων δεν αποβλέπει στο να διδάξει σωστά την εκάστοτε γλώσσα στους μαθητές, να τους μάθει να χρησιμοποιούν ορθά τις λέξεις και τις εκφράσεις της (η
φράση "do you have weather for a coffee?" έγινε ανέκδοτο σίγουρα αφότου χρησιμοποιήθηκε στη πραγματική ζωή από άτομα που έχουν, κατά τ'άλλα, πιστοποιήσεις στην Αγγλική), παρά να τους προετοιμάσει για την εξέταση κάποιας πιστοποίησης.

Έτσι, ακόμα και αν πληρώσεις, οι πιθανότητες λένε πως το παιδί σου δεν θα μάθει να χρησιμοποιεί σωστά τη γλώσσα, παρά μόνο αν ασχοληθεί το ίδιο. Εν περιπτώσει τοιαύτη, και χωρίς φροντιστήριο μαθαίνεις γλώσσα, και πας μετά σε φροντιστήριο για να εξασκηθείς και στο speaking. Όπως και να 'χει, το να πληρώνεις για κάτι τόσο αναγκαίο είναι κομμάτι παράλογο.

Αν μια κρατική οντότητα δεν μπορεί να διορθώσει έναν παραλογισμό μπορεί να τον εκμεταλλευτεί υπέρ της.

Ένας τρόπος να αυξήσει σημαντικά τα έσοδά του το κράτος, διευκολύνοντας παράλληλα τον κόσμο, θα ήταν να λειτουργούν τα δημόσια σχολεία τα απογεύματα ως φροντιστήρια ξένων γλωσσών -για κάθε ενδιαφερόμενο- με δασκάλους άτομα με επαρκείς γνώσεις στην εκάστοτε γλώσσα -ει δυνατόν άτομα που μεγάλωσαν ή έζησαν μεγάλο διάστημα στη χώρα που εκείνη ομιλείτο. Οι τιμές θα μπορούσαν να είναι αρκούντως χαμηλότερες από εκείνες των ιδιωτικών φροντιστηρίων ώστε οι γονείς να προτιμούν να στείλουν εκεί τα παιδιά τους -αυτό θα εξασφάλιζε σημαντικά έσοδα στο κράτος, χωρίς να χρειαστεί να αυξηθούν οι φόροι και οι τιμές των προϊόντων.

Βέβαια, στη χώρα των πλαστών πτυχίων και του διορισμού μέσω γνωστών αυτό θα δημιουργούσε αρκετά προβλήματα. Αλλά εδώ θεωρούμε δεδομένο πως τέτοιου είδους ζητήματα θα έχουν λυθεί μέχρι να εφαρμοστεί (αν εφαρμοστεί) τέτοιου είδους μέτρο.

Τα ιδιωτικά φροντιστήρια αποτελούν μια "μπίζνα" εκατοντάδων  εκατομμυρίων. Αφού οι ημών πολιτικοί δεν διανοούνται να συγκρουστούν με τα συμφέροντα των μεγαλοκαρχαριών... ε, ας συγκρουστούν με εκείνα των "μικροκαρχαριών" που διευθύνουν τέτοιες επιχειρήσεις. Κάτι τέτοιο θα έχει, βέβαια, τα μειονεκτήματά του (πόσες απ'αυτές θα κλείσουν άραγε;), αλλά τα έσοδα που θα έχει το κράτος από τα "δημόσια" φροντιστήρια θα είναι περισσότερα από αυτά που δίνουν τα ιδιωτικά σε φόρους. Και, πέραν αυτού, θα διευκολυνθούν όσοι δεν έχουν αρκετά για τα τελευταία.

Τα ποσά που θα εξοικονομήσει ο κόσμος επιλέγοντας τα δημόσια φροντιστήρια θα σπαταληθούν, προφανώς, σε καλοπέραση, ψυχαγωγία, ή ακόμα και περαιτέρω μόρφωση -οπότε θα επωφεληθούν εμμέσως και οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σ'αυτούς τους τομείς, από τις καφετέριες μέχρι τα βιβλιοπωλεία. Τουτέστιν, τα εξοικονομούμενα ποσά θα συμβάλλουν στο να "κυλάει" καλύτερα η επιχειρηματικότητα εκεί.

Υπάρχει ήδη ένα είδος κρατικού φροντιστηρίου ξένων γλωσσών -και δεν είναι άλλο από το διδασκαλείο του ΕΚΠΑ. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να χρησιμοποιούμε κάθε σχολικό κτίριο τα απογέυματα ως ένα κρατικό φροντιστήριο, θαρρώ.

Οι μόνες εύλογες ενστάσεις σε κάτι τέτοιο είναι ότι τα κρατικά έσοδα στην Ελλάδα δεν αξιοποιούνται πουθενά, καθώς και το ότι στο ελλαδικό δημόσιο οι άνευ προσόντων διορισθέντες είναι μάλλον ο κανόνας. 

Μπορούμε να θεωρήσουμε, ως ανεφέρθη, πως μια κυβέρνηση αρκούντως φιλολαϊκή για να πάρει τέτοιο μέτρο θα διόρθωνε αυτά τα ζητήματα. Ακούγεται επιστημονική φαντασία να συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο, αλλά ας είμαστε αισιόδοξοι -η πολιτική είναι γεμάτη εκπλήξεις, που μπορεί ενίοτε να είναι και... ευχάριστες! Μπορεί.