Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

Piratkopieringen utbildar folket!

Greek version

Det är mitt första försök att översätta en artikel till svenska -som jag började lära mig för några månader sedan utan lärare eller personer att prata med, och med hjälp nästan uteslutande från böcker och google.

Tack vare artikelns svara orden (och min främmandespråk oduktighet) jag måste använda den förre för att översätta vissa expressioner, och jag säkert har talrika misstagen. Jag skulle verkligen uppskata det om ni informerade om dem. Den är min livsdrom att flytta till Sverige eller Norge och jag vill orka prata språket flytande och utan misstagen innan jag göra så. Tack i förskott. :)

------------------------------

Existens av sidor man kan finna filmer och böcker i -kulturella varor som under normala omständigheter man vore tvungen att betala för- tillgängliga för gratis nedladdning, trots att det verkar skada ekonomin genom att minska flera företags inkomst (något som ledar till lönesänkingar eller även nedstängningar), har en väldigt fördel: det kan höja avsevärd och betydligt folkets utbildningsnivå.

De så kallade "piratsidorna" utgör inte bara en katastrof för de företag, utan också ett fönster till hela mänskliga kunskap och kultur, på ett sätt ingen "wikipedia" förmår servera som substitut till. En bekant till författaren läste inom 2016 19 böker flera än förra året och lärde sig prata ett språk till, något som normanligtvis man får ge alltför mycket pengar för, utan att ge en slant. Hans hemlighet? Han ladde ner vad som han behövde från de olika "piratsidorna".

Hur mycket kan folket utbilda sig tack vare att sådana sidor existerar?

Det är en stor ironi att de som utger sig för att bry sig om jobbtillfällen som förloras på grund av piratsidorna är de samma som struntar i de jobb som förloras på grund av AI utvecklingen. Ännu mer sktrattrettande, att de framförar den orsakad av teknologiska och sociala framstegen jobbförlust som en bra och ofrånkomlig händelse, utan att tänka att man kan nyttja detsamma resonemang för jobben som förloras tack vare internet och piratsidorna.

"Piratsidorna" tjänar det grundlaggaste mål internets: att erbjuda lätt, fritt, och gratis tillgång till hela männskilga kunskap och kulturellt arvet. För några hundratalen sedan läsandet av en bok, inlärningen av ett språk, engagemangen i vetenskapliga yrken, och sökningen av musik, var aktiviteter som kunde utföras endast av ett fåtal av de rikaste. De systa tiotalen (åtminstone i västländerna) middleklassen också fick dessa möjligheter -även om de fortfarade kostade ibland mycket och en stor del av befolkningen inte hade råd att utnyttja dem. Nuförtiden, tack vare internet och till hog utsträckning "piratsidorna", var och en kan utbilda sig utan att måste betala, och den endast sak som orkar förhindra en av göra så är... tidsbegränsning.

Rätten till "piratkopieringen" är rätten till självutbildningen och självforbättringen. Det stämmer absolut att jobb och pengar förloras när något börjar erbjudas gratis åt folket, men det har alltid händ. I 19o hundratalets Aten existerade yrket av "nerulas" -dvs, den som bringar vatten till områden med ingen vattennetverk. Men fördelarna av utvecklingen av en sådan netverk överstigade den nackdel av den ekonomiska skada som det skulle tillfoga till de nerulades. Börde en drickbarvattensnatverk aldrig utvecklas för att inte minska nerulades' inkomst?

En motargument till är att de nerulades kunde ju syssla med något annat, eftersom det fanns en sådan möjlighet under sina tid -det fanns ju flera yrken som inte krävde någon höga utbildning. Det stämmer inte i samma utsträckning för en, till exempel, bokköpsagare. Och en nerulas skulle börja bedriva en av sin tids otaliga yrken som behovde ingen specielinriktande utan att ha förluster, medan en bokköpsagare kan sannolikt hamna med en skuld av tusentals kronor ifall han tvingas stänga sin köp. Detsamma gäller video-clubs-ägarna, skivaffären-ägarna, etc. En möjlig lösning till det här problemet (åtminstone teoretiskt sett) är att staten betala företagägarnas skulden.

Eftersom de så kallade "piratsidorna" tjänar det grundläggaste mål internets, varför kämper vi inte för att uppehålla deras existens? Varför gör vi inte vad som än krävs för att legalisera filnedladdning över hela världen? Och varför hävdar vi inte vår rätt till anonimitet på nättet för att kunna bidra till fildelning utan att ha lagliga konsekvenser att vara rädda för?

Är ni säkra på att vi har mer att förlora än att vinna?

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

ΕΦΥΓΑΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ!

Προς τους υπερ-ευφυείς που νομίζουν ότι "βρίζω τους Έλληνες": το παρακάτω δεν γράφτηκε για να θίξει "τους Έλληνες" αλλά τη πνευματική και ηθική σαπίλα των αιλοινναράδων του καναπέ. 

---------------------

Ο τόπος ξεβρόμισε! Η αιλαδδαρρα καθάρισε! Φύγαν τα μαύρα σύννεφα και ο ήλιος λάμπει ξανά!
ΕΦΥΓΑΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ, ΟΙ ΑΙΓΚΛΥΜΜΑΤΟΙΑΙΣ, ΤΑ ΑΠΠΩΒΡΑΣΜΜΑΤΑ!

Τώρα θα την αράζουμε στον καναπέ παρακολουθώντας ποδοσφαιρο και gay-showbiz τηλεξεφτιλίκια χωρίς να φοβόμαστε μη μας κλέψουν οι Αλβανοί.
~Μας κλέβουν τις ζωές οι τραπεζίτες και τα αφεντικά αλλά, hey, δεν θα μας πάρουν την τηλεόραση -δεν είναι αλμπάνια.

Τώρα θα σερνόμαστε στα σκυλάδικα οδηγώντας μεθυσμένοι χωρίς να βλέπουμε μαυριδερούς καθ'οδόν.
~Αυτοί οι απολίτιστοι βάρβαροι αδυνατούν να κατανοήσουν τις αξίες του πολιτισμού μας.

Τώρα θα βρίζουμε τη παναγία χωρίς να είμαστε υποχρεωμένοι να μας ακούνε μετανάστες
~αυτά τα αποβράσματα δεν είναι ορθόδοξοι χριστιανοί.

Τώρα θα πετάμε σκουπίδια στους δρόμους, τις πλατείες, τις παραλίες, στους αρχαιολογικούς χώρους ακόμα
~ο τόπος όμως θα είναι καθαρός από Ρουμάνους.

Τώρα θα δουλεύουμε για ψίχουλα χωρίς να διατρέχουμε κίνδυνο να μας φάνε τη δουλειά οι Μπαγκλαντεσιανοί
~ήταν δικό τους το φταίξιμο που μας απέλυσαν τα αφεντικά για να τους προσλάβουν.

Τώρα θα πειράζουμε τα πουτανάκια που μας γυαλισαν άρα τα θέλει ο κώλος τους, χωρίς να ανησυχούμε μη μας τα φάνε τυχόν ξένοι
~αυτά τα σκουπίδια είναι μισογύνηδες και δεν σέβονται τη γυναίκα.

Τώρα θα διαβάζουμε τις αθλητικές μας εφημερίδες (το μόνο μας ανάγνωσμα) χωρίς να μας τις παίρνουν οι μετανάστες
~οι αμόρφωτοι, οι αγράμματοι, οι ούγκανοι.


Βέβαια, δεν θα έχουμε Βουλγάρες να πηδάμε στα μπουρδελάκια -όπου συχνάζουμε γιατί είμαστε λάθη της φύσης και δεν μας κάθεται γκόμενα για γκόμενα στη πραγματική ζωή-, αλλά μικρό το τίμημα.

Ούτε ποιον να αισθανθούμε ανώτεροι θα έχουμε -γιατί νιώθουμε σκουπίδια και μόνο η καταγωγή μπορεί να μας κάνει αξιόλογους-, αλλά δεν πειράζει.


Ο τραπεζίτης θα συνεχίσει να μας γαμάει την ύπαρξη, να μας κατάσχει κινητά και ακίνητα, επειδή η κρίση που ο ίδιος δημιούργησε μας αποστέρησε τη δυνατότητα να πληρώσουμε τις κάρτες που ήμασταν αναγκασμένοι να βγάλουμε για συναλλαγές που θα γίνονταν με μετρητά.
Οι πολιτικοί θα συνεχίσουν να αποφασίζουν για τις ζωές μας χωρίς να μπορούμε να κάνουμε το παραμικρό, μονάχα ελπίζοντας πως θα μας λυπηθούν και γνωρίζοντας καλά πως όποιον και αν ψηφίσουμε το σύστημα θα παραμείνει το ίδιο.
Οι πλούσιοι και τα αφεντικά θα συνεχίσουν να μας ξεζουμίζουν όσο δουλεύουμε για δεκαράκια, ικετεύοντας με τον κώλο στημένο για έλεος μπας και δεν απολυθούμε.
Το κράτος θα συνεχίσει να μας ληστεύει για να πληρώνει κηφήνες και άχρηστους.
Τα παιδιά μας θα εξακολουθήσουν να είναι στουρνάρια.
Οι μορφωμένοι και οι παραγωγικοί θα συνεχίσουν να παίρνουν πενταροδεκάρες όσο ο ποδοσφαιριστάκος θα παίρνει εκατομμύρια.
Οι νονοί της νύχτας και οι πρεζέμπορες θα συνεχίσουν να αλωνίζουν με την ανοχή των μπάτσων και του μπουρδελοκράτους.
Η υγεία θα υποχρηματοδοτείται όπως πριν και όπως πάντα.
Οι άστεγοι (τι καλά, μόνο Έλληνες στο εξής!) θα εξακολουθήσουν να ζητιανεύουν και να τρώνε απ'τα σκουπίδια μας, πεθαίνοντας μεσ'το κρύο.
Οι φόροι μας θα εξακολουθήσουν να πηγαίνουν στο βρόντο.
Οι Ευρωπαίοι θα συνεχίσουν να μας απειλούν από θέση ισχύος με "έξοδο από το ευρώ" μέχρι να ιδιωτικοποιήσουμε και τη τελευταία σπιθαμή γης τε και ύδατος.


Δεν πειράζει όμως!

Έφυγαν οι ξένοι! Τα προβλήματά μας ελύθησαν. Ο ήλιος λάμπει ξανά. 

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

Η πειρατεία σκοτώνει την αμορφωσιά!

Η ύπαρξη ιστοσελίδων στις οποίες μπορεί κάποιος να βρει δωρεάν ταινίες και βιβλία τα οποία υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν αναγκασμένος να αγοράσει, αν και φαίνεται να βλάπτει την οικονομία περιορίζοντας τα έσοδα μεγάλων και μικρών εταιρειών (πράγμα που έχει τυπικά οδηγεί σε περικοπές μισθών, απολύσεις, ή και λουκέτα), έχει ένα τεράστιο καλό: δύναται να αυξήσει σημαντικά και εμφανώς το μορφωτικό επίπεδο των πλατιών μαζών και όχι μόνο.

Οι "πειρατικές" ιστοσελίδες δεν αποτελούν μονάχα καταστροφή για τις εταιρείες, αλλά και ένα παράθυρο σε ολόκληρη την ανθρώπινη γνώση με τρόπο που καμία βικιπαίδεια ή βικιθήκη δεν μπορεί να μιμηθεί. Γνωστός του γράφοντος μέσα στο 2016 διάβασε 19 βιβλία περισσότερα από το προηγούμενο έτος και έμαθε να συνεννοείται σε μια επιπλέον γλώσσα που "κανονικά" θα έδινε τεράστια ποσά να μάθει σε πολύ αργούς ρυθμούς, χωρίς να δώσει δεκάρα. Το μυστικό του; Κατέβασε ό,τι χρειαζόταν από διάφορες ιστοσελίδες.

Πόσο μπορεί να μορφωθεί, δυνητικά, ο κόσμος χάρη στις σελίδες αυτού του είδους; Το αφήνω στους αναγνώστες.

Είναι τραγελαφικό το ότι οι ίδιοι που "κόπτονται" για τις θέσεις εργασίας που χάνονται εξαιτίας της πειρατείας είναι οι ίδιοι που αδιαφορούν παγερά για εκείνες που χάνονται εξαιτίας των μηχανών. Έτι τραγελαφικότερον το ότι επικαλούνται τα επαγγέλματα που έσβησαν με τη πάροδο του χρόνου αντιμετωπίζοντες την εξαφάνισή τους ως κάτι το υγιές και αναπόφευκτο, ωσάν να μην μπορούμε να εφαρμόσουμε την ίδια ακριβώς λογική για εκείνα που θα σβήσουν με τυχόν αποποινικοποίηση της "πειρατείας" (πχ εκμεταλλευτής καλλιτεχνών).

Οι "πειρατικές" ιστοσελίδες εξυπηρετούν τον βασικότερο σκοπό του διαδικτύου: την εύκολη και δωρεάν πρόσβαση στην ανθρώπινη γνώση και πολιτισμική κληρονομιά. Κάποτε η ανάγνωση βιβλίων, η εκμάθηση ξένων γλωσσών, η εμβάθυνση σε τεχνικές ειδικότητες, και οι μουσικές αναζητήσεις, ήταν αποκλειστικά προνόμια μιας πολύ μικρής κάστας οικονομικά ισχυρών. Τις τελευταίες δεκαετίες (στη δύση τουλάχιστον), βρέθηκαν εντός των δυνατοτήτων των ανθρώπων και των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων -έστω και με κάποιο κόστος. Σήμερα, χάρη στο διαδίκτυο και δη τις "πειρατικές" σελίδες, άπαντες μπορούν να μορφωθούν άνευ κόστους και το μόνο που μπορεί να τους περιορίσει είναι... η έλλειψη χρόνου.

Το δικαίωμα στη "πειρατεία" είναι δικαίωμα στην αυτομόρφωση και την αυτοβελτίωση. Ασφαλώς και χάνονται θέσεις εργασίας όταν παρέχεται στις πλατιές μάζες κάτι, όμως αυτό είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο. Στην Αθήνα του 19ου αιώνα υπήρχε το επάγγελμα του νερουλά -ήτοι, εκείνου που πωλούσε νερό στα σημεία που δεν είχαν ύδρευση. Τα καλά της ανάπτυξης ενός δικτύου ύδρευσης όμως αντιστάθμιζαν την οικονομική ζημιά που θα προκαλείτο στους νερουλάδες, οπότε και αναπτύχθηκε. Έπρεπε να μην γίνει ποτέ εκείνο το βήμα προς τα εμπρός για να μη χάσουν οι νερουλάδες τα κέρδη τους;

Ένα πιθανό αντεπιχείρημα στο παραπάνω είναι πως ο νερουλάς μπορούσε να απασχοληθεί ως κάτι άλλο γιατί υπήρχε αυτή η δυνατότητα στην εποχή του -κάτι που δεν ισχύει στον ίδιο βαθμό, φερ'ειπείν, για έναν ιδιοκτήτη βιβλιοπωλείου. Ο νερουλάς θα κατέληγε να ασκεί κάποιο άλλο επάγγελμα από τα αμέτρητα που υπήρχαν χωρίς να απαιτούν ειδίκευση, χωρίς να έχει απώλειες, ενώ ο βιβλιοπώλης θα χάσει ενδεχομένως όλη τη περιουσία του αν φαλιρίσει σαν επιχειρηματίας. Αντίστοιχα για τον ιδιοκτήτη video-club, τον ιδιοκτήτη δισκοπωλείου, κ.α. Μια πιθανή λύση σε αυτό (θεωρητικά πάντα) θα ήταν να αποπληρωθούν τα χρέη των επιχειρηματιών αυτών από τα κράτη.

Τη στιγμή που οι "πειρατικές" ιστοσελίδες εξυπηρετούν τον βασικό σκοπό του διαδικτύου, γιατί δεν αγωνιζόμαστε για τη διατήρησή τους; Γιατί δεν κινούμε γη και ουρανό ώστε να αποποινικοποιηθεί το κατέβασμα παγκοσμίως; Και γιατί δεν διεκδικούμε το δικαίωμά μας στην ανωνυμία στο διαδίκτυο ώστε να μπορούμε να συνεισφέρουμε στο ανέβασμα και κατέβασμα αρχείων άφοβα;

Είναι σίγουρα περισσότερα αυτά που θα χάσουμε από εκείνα που θα κερδίσουμε; 

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2016

Δυο βραχύλογες βιβλιοκριτικές

1. Yuval Noah Harari - A brief history of humankind 

Από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία που έχω διαβάσει στη μέχρι τώρα ζωή μου -παρά τις όποιες διαφωνίες μου. Το πόνημα του Yuval Noah Harari αποτελεί μια από τις περιεκτικότερες -έστω και συνοπτικές- περιγραφές της ανθρώπινης ιστορίας, και παρέχει άφθονη τροφή για σκέψη όσον αφορά το παρελθόν, το παρόν, και το μέλλον της ανθρωπότητας.

Ο Yuval Noah Harari πιάνει την ιστορία του ανθρωπινου γένους από την εποχή των σαβάνων/σπηλαίων και συνεχίζει ως τις μέρες μας και το πιθανό μέλλον αναλύοντας τα πάντα: τη βιολογική εξέλιξη, το στάδιο του κυνηγού-συλλέκτη, τη διαμόρφωση των κοινωνιών, την αγροτική επανάσταση, την επινόηση της γραφής, την νομοθεσία, τη θρησκεία, τον πολιτισμό, τις αυτοκρατορίες, την επιστήμη, την πολιτική, και τέλος πάντων ό,τι σχετίζεται με την ανθρωπότητα και τη συνολική ιστορία της. 

Πέρα από τις αρκετά ενδιαφέρουσες ιστορικές και ανθρωπολογικές λεπτομέρειες στις οποίες υπεισέρχεται (αν και ενδεχομένως να βρει κάποιος μικροανακρίβειες -π.χ. στο σημείο που ο Ηφαιστίωνας παρουσιάζεται ως ερωτικός σύντροφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου), δίνει στον αναγνώστη μια πολύ ιδιαίτερη οπτική γωνία σε μια μεγάλη πληθώρα ζητημάτων -και για μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού η ανάγνωση αυτού του βιβλίου θα είναι πραγματική εμπειρία.

Από τα πιο ενδιαφέροντα (κατ'εμέ) σημεία του είναι τα αφορούντα στην ανάπτυξη των αυτοκρατοριών και την επιρροή τους στους υπ'αυτών κατακτηθέντες λαούς, στην εξέλιξη του καπιταλισμού (που, αν και του αναγνωρίζει κάποια προβλήματα, τον αντιμετωπίζει ως κάτι το μάλλον καλό), και στην παγκοσμιοποίηση (την οποία επίσης βλέπει ως θετική). Προσωπικά, έχω αρκετές διαφωνίες και ενστάσεις πάνω στα γραφόμενα, αλλά και να διαφωνεί κάποιος παραμένουν απείρως ενδιαφέροντα. 

Αν κάποιος θέλει να μάθει το σκεπτικό των υπέρ της παγκοσμιοποίησης... είναι ένα άψογο βιβλίο. Και να διαφωνείς, δεν μπορείς παρά να εντυπωσιαστείς από τον τρόπο σκέψης. Κυρίως όμως μαθαίνεις πάρα πολλά πράγματα και μικροπραγματάκια γύρω από την ανθρωπότητα, τις ανά τον κόσμο κοινωνίες, και διάφορα ιστορικά γεγονότα. 


Συνιστάται: σε κάθε φιλομαθή και σε κάθε άτομο που μέσω της ανάγνωσης θέλει να ανακαλύψει νέους τρόπους σκέψης και ενδεχομένως νέες αλήθειες.

Δεν συνιστάται: σε όποιον διαβάζει για να ενισχύσει ήδη υπάρχουσες πεποιθήσεις.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2. Guy Sajer - Ο ξεχασμένος στρατιώτης 

Ομολογώ πως το αδικώ αρκετά που δεν του αφιερώνω δική του ανάρτηση. Όποια και αν είναι τα αγαπημένα μου λογοτεχνικά βιβλία αυτό είναι σίγουρα στη πρώτη πεντάδα, και πιστεύω ακράδαντα πως αν είχε γραφτεί αντίστοιχο λογοτεχνικό αριστούργημα από άτομο που πολέμησε στη πλευρά των συμμάχων θα είχε γίνει best-seller.

Ο Guy Sajer είναι ένας γαλλογερμανός συγγραφέας που κατατάχθηκε στη Wehrmacht σε ηλικία μόλις δεκαέξι ετών, και κατέληξε στο ανατολικό μέτωπο περίπου όταν μόλις είχε αρχίσει να χάνει έδαφος Γερμανικός στρατός. Έλαβε το βάπτισμα του πυρός στο Belgorod και βίωσε στο πετσί του όλη την υποχώρηση της Wehrmacht ώσπου συνελήφθη από τους (δυτικούς, ευτυχώς για εκείνον) συμμάχους λίγο πριν το τέλος του πολέμου.

Στο βιβλίο "ο ξεχασμένος στρατιώτης" περιγράφει με ανατριχιαστικό τρόπο τις εμπειρίες του από τον μέτωπο, χωρίς να περιορίζεται στις περιγραφές των μαχών. Περιγράφει εκτενώς και τα συναισθήματα του απλού στρατιώτη -την απώλεια, τη νοσταλγία, τις φιλίες που πιάνει για να χαθούν από μια σφαίρα-, τις κακουχίες που αναγκάζεται να υπομείνει, και τις σκέψεις που τον ταλανίζουν στο χαράκωμα.

Οι περιγραφές -μαχών και συναισθημάτων- είναι μοναδικές στο είδος τους. Μπορεί να σε κάνει να ξεπαγιάζεις αναφερόμενος στο κρύο του μετώπου, και τα γραφόμενα γύρω από την αποτρελαντική πείνα των Γερμανών κατά την υποχώρηση το καθιστούν μια από τις πιο συγκλονιστικές μαρτυρίες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Φυσικά, από το βιβλίο δεν λείπει και ο ρομαντισμός, καθώς ο συγγραφέας είχε κοπέλα στη πατρίδα και η σκέψη ότι ίσως κάποτε την ξαναέβλεπε ήταν η μόνη του παρηγοριά στα όσα βίωνε.

Αυτό το βιβλίο δίνει στον αναγνώστη να καταλάβει κάτι που είναι στα όρια της ύβρεως στην Ευρώπη των Συμμάχων: και οι στρατιώτες του άξονα είχαν ψυχή. Δεν μπορώ να αποφανθώ ως προς το κατά πόσον φαίνεται λογοτεχνικό αριστούργημα στην Ελληνική του εκδοχή λόγω της άψογης μετάφρασης και κατά πόσον είναι έτσι σε όλες τις γλώσσες και δεν διαφημίστηκε αρκετά επειδή περιγράφει τον πόλεμο από τη πλευρά του άξονα, αλλά θεωρώ το δεύτερο σενάριο σημαντικά πιθανότερο.

Πιο συγκλονιστικό κομμάτι του βιβλίου, η πολιορκία του Memel. Μια υποσημείωση του δευτέρου παγκοσμίου, που στα σχετικά βιβλία μόλις που της αφιερώνονται λίγες αράδες, στο βιβλίο του Sajer ζωντανεύει με τα μελανότερα χρώματα και από δευτερεύουσα αψιμαχία μικρών αποσπασμάτων μετατρέπεται σε κόλαση επί της γης. Η πολεμική ιστορία είναι τρομακτικά λειψή, γιατί οι στρατηγικές περιγραφές στις οποίες, τυπικά, αναλώνεται δεν λένε τίποτα για την εμπειρία που βιώνει ο στρατιώτης.


Συνιστάται: σε όποιον θέλει να μάθει για τον δεύτερο παγκόσμιο όπως πραγματικά ήταν, χωρίς δάφνες και "ιδεολογίες".

Δεν συνιστάται: σε όποιον αρέσκεται στο να φαντασιώνεται τους ταλαίπωρους στρατιώτες των ναζί, θύματα της χιτλερικής παράνοιας, ως δαίμονες.

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

Κείμενο περί μετανάστευσης από την Οριανα Φαλάτσι

Δεν χρησιμοποιώ το παρόν ιστολόγιο για αναδημοσιεύσεις άρθρων και κειμένων, αλλά σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση.

Το παρακάτω κείμενο (παρατιθέμενο όπως το βρήκα στο odosdrachmis.blogspot.gr) πρέπει να διαβαστεί από κάθε αριστερό (ή μάλλον "αριστερό") που επικαλείται το ότι υπήρξαν και οι παππούδες μας μετανάστες ως "αντεπιχείρημα" κατά των όσων λένε όσοι (συνήθως ακροδεξιοί, δυστυχώς) μιλάνε κατά της μαζικής μετανάστευσης.

Η μετανάστευση από μόνη της δεν είναι κάτι κακό -και τη στιγμή που ο ίδιος σκοπεύω να μεταναστεύσω, μπορώ να δείξω μεγάλη κατανόηση σε κάποιον που επιλέγει μια ξένη χώρα ως τόπο διαμονής-, αλλά αυτό ισχύει εως έναν βαθμό. Η μαζική μετανάστευση ανειδίκευτων, και μάλιστα από χώρες με μεγάλη πολιτισμική διαφορά (π.χ. ισλαμικές), ζημιώνει την οικονομία και τη κοινωνία αντί να τις ωφελεί, και ευνοεί την άνοδο της ακροδεξιάς. 

Τα ποσοστά που παίρνουν τα ακροδεξιά κόμματα δεν οφείλεται κατ'αποκλειστικότητα σε περιορισμένη κατανόηση της ζωής και της πολιτικής από τα πλήθη· οφείλεται εν πολλοίς και στις αποτυχημένες μεταναστευτικές πολιτικές.

Την τρανταχτή απόδειξη επ'αυτού αποτελεί η Σουηδία. Μέχρι πριν 15 χρόνια ήταν μια από τις καλύτερες χώρες στον πλανήτη για να ζει κάποιος -και σήμερα πάει από το κακό στο χειρότερο, κυρίως λόγω της μαζικής μετανάστευσης από τριτοκοσμικές χώρες. Αν και δεν χρειάζεται να είναι κάποιος σουπερ-Αϊνστάιν για να κατανοεί πως όταν φέρνεις τον τρίτο κόσμο στη χώρα σου γίνεσαι και ο ίδιος τριτοκοσμικός, οι Σουηδοί πολιτικοί και ψηφοφόροι δεν το κατάλαβαν έγκαιρα... Τώρα, εκτός της αλλοίωσης της κοινωνίας τους από τους ισλαμιστές, έχουν να αντιμετωπίσουν και την άνοδο της ακροδεξιάς. 

Και για την μετανάστευση πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο. Σε πρώτη μοίρα το κράτος πρέπει να φροντίζει, όχι τόσο να είναι περιορισμένος ο αριθμός των καθ'αυτών μεταναστών όπως πολλοί θεωρούν, όσο εκείνοι που έρχονται να είναι εξειδικευμένοι κάπου και με λευκό ποινικό μητρώο (με εξαίρεση ίσως μικροκαταδίκες, π.χ. εξύβρισης, ή αδικήματα που τελέστηκαν πριν πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα). Αυτό θα ήταν πολύ πιο πρακτικό και ουσιώδες από το να κλείνουμε τις πόρτες σε επιστήμονες και άλλους εργάτες που τιμούν τη χώρα μας επιλέγοντας να ζήσουν σ'αυτή (σε ένα παράλληλο σύμπαν, γιατί σ'αυτό και οι ίδιοι οι Έλληνες επιστήμονες μεταναστεύουν).

Περιορισμένος πρέπει να είναι ο αριθμός των ανειδίκευτων μεταναστών, και εκείνων που καταφεύγουν σε μια χώρα ως πρόσφυγες -καλός είναι και ο ανθρωπισμός, αλλά μόνο στο μέτρο που δεν σπαταλάει μεγάλο μέρος των φόρων σε επιδόματα.

Το παρακάτω γράφτηκε από την Οριάνα Φαλάτσι -στην Ελλάδα γνωστή πιότερο ως σύντροφος του Αλέκου Παναγούλη. Τα bold και οι υπογραμμίσεις στο κείμενο είναι του γράφοντος την εισαγωγή, όστις δεν υιοθετεί απαραίτητα όλες τις εν αυτω εκπεφρασμένες απόψεις.


-------------------------------------------

Όχι εδώ και πολύ καιρό, άκουσα κάποιον από τους αναρίθμητους πρώην κυρίους Πρωθυπουργούς που έχουν ταλαιπωρήσει την Ιταλία τις τελευταίες δεκαετίες, να λέει στην τηλεόραση: «Κι ο θείος μου ήταν μετανάστης. Ακόμη θυμάμαι τη στιγμή που έφευγε για την Αμερική. με μια βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι». Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα, κύριε παραπληροφορημένε, ή αναξιόπιστε πρώην Πρωθυπουργέ. Εκτός από το ότι είναι πρακτικά αδύνατον να έχετε θείο που πήγε στην Αμερική με μια βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι, για τον απλό λόγο ότι οι θείοι με τις βαλίτσες από χαρτόνι στο χέρι πήγαιναν στην Αμερική στις αρχές του εικοστού αιώνα, δηλαδή τότε που εσείς δεν ήσασταν ακόμη γεννημένος, δεν είναι καθόλου το ίδιο. Και είναι δυο φαινόμενα άσχετα μεταξύ τους για ορισμένους λόγους που εσείς αγνοείτε, ή κάνετε πως αγνοείτε. Οι λόγοι αυτοί είναι οι εξής:

Πρώτον: Η Αμερική είναι μια ήπειρος με έκταση 3 εκατομμύρια και 618.770 τετραγωνικά μίλια. Τεράστιες περιοχές αυτής της έκτασης είναι ακόμη και σήμερα ακατοίκητες ή τόσο αραιά κατοικημένες, ώστε σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να περπατάει κανείς για ολόκληρους μήνες χωρίς να συναντήσει ψυχή. Και σας πληροφορώ ότι στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα αυτές οι περιοχές ήταν ακόμη πιο έρημες και σχεδόν εντελώς ακατοίκητες. Δεν υπήρχαν πόλεις, ούτε κωμοπόλεις, ούτε δρόμοι, ούτε καν οικισμοί. Το πολύ-πολύ να υπήρχαν κάποια φυλάκια ή κάποια καταλύματα για ξεκούραση και για αλλαγή αλόγων. 

Η πλειονότητα των κατοίκων ήταν, ουσιαστικά, συγκεντρωμένη στις ανατολικές Πολιτείες. Στις Μεσοδυτικές εκτάσεις, ζούσαν μονάχα λίγοι θαρραλέοι τυχοδιώκτες, καθώς και οι φυλές των ιθαγενών Ινδιάνων, που τους ονόμαζαν Ερυθρόδερμους. Πιο δυτικά, στη λεγόμενη Άγρια Δύση, υπήρχαν ακόμη λιγότεροι κάτοικοι: Το Κυνήγι του Χρυσού μόλις είχε αρχίσει. Λοιπόν: Η Ιταλία δεν αποτελεί ήπειρο. 

Είναι μια μικρή σχετικά χώρα, τριάντα δύο φορές μικρότερη από την Αμερική και υπερβολικά πυκνοκατοικημένη: ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 58 εκατομμύρια κατοίκους έναντι των 282 εκατομμυρίων της Αμερικής. Συνεπώς, αν τριακόσιες ή τετρακόσιες χιλιάδες γιοι του Αλλάχ