Η πειρατεία σκοτώνει την αμορφωσιά!

Η ύπαρξη ιστοσελίδων στις οποίες μπορεί κάποιος να βρει δωρεάν ταινίες και βιβλία τα οποία υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν αναγκασμένος να αγοράσει, αν και φαίνεται να βλάπτει την οικονομία περιορίζοντας τα έσοδα μεγάλων και μικρών εταιρειών (πράγμα που έχει τυπικά οδηγεί σε περικοπές μισθών, απολύσεις, ή και λουκέτα), έχει ένα τεράστιο καλό: δύναται να αυξήσει σημαντικά και εμφανώς το μορφωτικό επίπεδο των πλατιών μαζών και όχι μόνο.

Οι "πειρατικές" ιστοσελίδες δεν αποτελούν μονάχα καταστροφή για τις εταιρείες, αλλά και ένα παράθυρο σε ολόκληρη την ανθρώπινη γνώση με τρόπο που καμία βικιπαίδεια ή βικιθήκη δεν μπορεί να μιμηθεί. Γνωστός του γράφοντος μέσα στο 2016 διάβασε 19 βιβλία περισσότερα από το προηγούμενο έτος και έμαθε να συνεννοείται σε μια επιπλέον γλώσσα που "κανονικά" θα έδινε τεράστια ποσά να μάθει σε πολύ αργούς ρυθμούς, χωρίς να δώσει δεκάρα. Το μυστικό του; Κατέβασε ό,τι χρειαζόταν από διάφορες ιστοσελίδες.

Πόσο μπορεί να μορφωθεί, δυνητικά, ο κόσμος χάρη στις σελίδες αυτού του είδους; Το αφήνω στους αναγνώστες.

Είναι τραγελαφικό το ότι οι ίδιοι που "κόπτονται" για τις θέσεις εργασίας που χάνονται εξαιτίας της πειρατείας είναι οι ίδιοι που αδιαφορούν παγερά για εκείνες που χάνονται εξαιτίας των μηχανών. Έτι τραγελαφικότερον το ότι επικαλούνται τα επαγγέλματα που έσβησαν με τη πάροδο του χρόνου αντιμετωπίζοντες την εξαφάνισή τους ως κάτι το υγιές και αναπόφευκτο, ωσάν να μην μπορούμε να εφαρμόσουμε την ίδια ακριβώς λογική για εκείνα που θα σβήσουν με τυχόν αποποινικοποίηση της "πειρατείας" (πχ εκμεταλλευτής καλλιτεχνών).

Οι "πειρατικές" ιστοσελίδες εξυπηρετούν τον βασικότερο σκοπό του διαδικτύου: την εύκολη και δωρεάν πρόσβαση στην ανθρώπινη γνώση και πολιτισμική κληρονομιά. Κάποτε η ανάγνωση βιβλίων, η εκμάθηση ξένων γλωσσών, η εμβάθυνση σε τεχνικές ειδικότητες, και οι μουσικές αναζητήσεις, ήταν αποκλειστικά προνόμια μιας πολύ μικρής κάστας οικονομικά ισχυρών. Τις τελευταίες δεκαετίες (στη δύση τουλάχιστον), βρέθηκαν εντός των δυνατοτήτων των ανθρώπων και των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων -έστω και με κάποιο κόστος. Σήμερα, χάρη στο διαδίκτυο και δη τις "πειρατικές" σελίδες, άπαντες μπορούν να μορφωθούν άνευ κόστους και το μόνο που μπορεί να τους περιορίσει είναι... η έλλειψη χρόνου.

Το δικαίωμα στη "πειρατεία" είναι δικαίωμα στην αυτομόρφωση και την αυτοβελτίωση. Ασφαλώς και χάνονται θέσεις εργασίας όταν παρέχεται στις πλατιές μάζες κάτι, όμως αυτό είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο. Στην Αθήνα του 19ου αιώνα υπήρχε το επάγγελμα του νερουλά -ήτοι, εκείνου που πωλούσε νερό στα σημεία που δεν είχαν ύδρευση. Τα καλά της ανάπτυξης ενός δικτύου ύδρευσης όμως αντιστάθμιζαν την οικονομική ζημιά που θα προκαλείτο στους νερουλάδες, οπότε και αναπτύχθηκε. Έπρεπε να μην γίνει ποτέ εκείνο το βήμα προς τα εμπρός για να μη χάσουν οι νερουλάδες τα κέρδη τους;

Ένα πιθανό αντεπιχείρημα στο παραπάνω είναι πως ο νερουλάς μπορούσε να απασχοληθεί ως κάτι άλλο γιατί υπήρχε αυτή η δυνατότητα στην εποχή του -κάτι που δεν ισχύει στον ίδιο βαθμό, φερ'ειπείν, για έναν ιδιοκτήτη βιβλιοπωλείου. Ο νερουλάς θα κατέληγε να ασκεί κάποιο άλλο επάγγελμα από τα αμέτρητα που υπήρχαν χωρίς να απαιτούν ειδίκευση, χωρίς να έχει απώλειες, ενώ ο βιβλιοπώλης θα χάσει ενδεχομένως όλη τη περιουσία του αν φαλιρίσει σαν επιχειρηματίας. Αντίστοιχα για τον ιδιοκτήτη video-club, τον ιδιοκτήτη δισκοπωλείου, κ.α. Μια πιθανή λύση σε αυτό (θεωρητικά πάντα) θα ήταν να αποπληρωθούν τα χρέη των επιχειρηματιών αυτών από τα κράτη.

Τη στιγμή που οι "πειρατικές" ιστοσελίδες εξυπηρετούν τον βασικό σκοπό του διαδικτύου, γιατί δεν αγωνιζόμαστε για τη διατήρησή τους; Γιατί δεν κινούμε γη και ουρανό ώστε να αποποινικοποιηθεί το κατέβασμα παγκοσμίως; Και γιατί δεν διεκδικούμε το δικαίωμά μας στην ανωνυμία στο διαδίκτυο ώστε να μπορούμε να συνεισφέρουμε στο ανέβασμα και κατέβασμα αρχείων άφοβα;

Είναι σίγουρα περισσότερα αυτά που θα χάσουμε από εκείνα που θα κερδίσουμε;